Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych

Prowadzący: Weźmy do rąk świece chrzcielne, zapalmy je. Wpatrzeni w światło Chrystusa, odnówmy teraz przyrzeczenia chrzcielne. W chwili naszego chrztu wypowiadali te zobowiązania nasi rodzice i rodzice chrzestni. Teraz każdy z nas pragnie podjąć to zobowiązanie. A zatem pytam każdego z was:

Prowadzący: Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?

Wszyscy: Wyrzekam się.

Prowadzący: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?

Wszyscy: Wyrzekam się.

Prowadzący: Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?

Wszyscy: Wyrzekam się.

Prowadzący: Czy wierzysz w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?

Wszyscy: Wierzę.

Prowadzący: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Jego Syna jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?

Wszyscy: Wierzę.

Prowadzący: Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?

Wszyscy: Wierzę.

Prowadzący: Panie Jezu, taka jest wiara całego Kościoła. Taka jest również i nasza wiara. Jej wyznawanie jest dla nas chlubą, dlatego prosimy Cię, pomóż nam każdego dnia trwać w świętym życiu i dawać świadectwo naszej miłości do Ciebie. Prosimy Cię o to słowami Modlitwy Pańskiej.

Wszyscy: Ojcze nasz…

Następuje obrzęd pokropienia wodą święconą, w trakcie którego śpiewa się pieśń:

1. Przez chrztu świętego wielki dar,
O Chryste z Twej hojności,
Swym dzieciom wiary dałeś skarb,
Nadziei i miłości.

Najświętszej Trójcy wieczną cześć,
Pragniemy z serc gorących nieść,
Strzec wiary ślubujemy,
W niej żyć, umierać chcemy.

2. Z wyznawców Twoich wiernych rzesz,
Swój Kościół tworzysz w świecie,
W Ojczyźnie naszej władasz też,
Przez długie tysiąclecie.

lub

1. Com przyrzekł Bogu przy chrzcie raz,
Dotrzymać pragnę szczerze.
Kościoła słuchać w każdy czas
I w świętej wytrwać wierze.
O Panie Boże, dzięki Ci,
Żeś mi Kościoła otwarł drzwi,
W nim żyć, umierać pragnę.

2. W Kościele tym jest z Ciałem,
Krwią Bóg pod osłoną chleba.
Swym Ciałem karmi duszę mą,
by żyła w nim dla nieba.
W to wierzyć zawsze mocno chcę,
Bo tego Kościół uczy mnie.
W nim żyć, umierać pragnę.

3.Mój Zbawca wie, czego mi brak.
Gdy prosić będę rzewnie,
On pokieruje wszystkim tak,
Że niebo zyskam pewnie.
Nadzieją tą pokrzepiam się,
Bo Kościół tak naucza mnie.
W nim żyć, umierać pragnę.